"Chcemy, aby nasza uczelnia była miejscem równych szans, wolnym od uprzedzeń i dyskryminacji, zapewniającym bezpieczeństwo osobom pracującym i studiującym, w którym szacunek dla drugiego człowieka, równe traktowanie i poszanowanie różnorodności są ważnymi wartościami"

Idea braku możliwości poruszania się po przebudzeniu najczęściej towarzyszyła twórcom horrorów, jednak dla niektórych ludzi to właśnie jest rzeczywistość. Nie ma to oczywiście nic wspólnego z żadnymi duchami, czy demonami, która siedzą nam na klatce piersiowej, lecz jest to tzw. „paraliż senny”. Badania pokazały, że aż 7,6% ludzi doświadczyło go przynajmniej raz w swoim życiu. Nieco inaczej przedstawia się to w przypadku pacjentów szpitali psychiatrycznych, bowiem aż 31,9% z nich nie mogło kiedyś ruszać się po przebudzeniu. Czym jednak jest „paraliż senny”?

Stan ten objawia się w różnych formach, jednak tą najczęściej spotykaną jest ta, w trakcie której nie jesteśmy w stanie ruszać się lub/i mówić przez około 2 minuty po przebudzeniu. Niektórzy odczuwają także/lub fizyczny nacisk na klatkę piersiową, problemy z oddychaniem, nienaturalne mimowolne ruchy ciała, wyczuwają czyjąś diaboliczną obecność w pomieszczeniu, a także doświadczają wizualnych (czy też słuchowych) halucynacji.

Paraliż senny jest ściśle związany z fazą snu zwaną REM, w której to nasze mięśnie popadają w stan atonii. Paraliżuje ona mięśnie ciała, kiedy śpimy – prawdopodobnie po to, aby powstrzymać śpiącą osobę przed mimowolnymi ruchami, które mogą być wywołane intensywnym snem. Uczucie paraliżu pojawia się wtedy, kiedy obudzimy się zanim REM się skończy. Po prostu nasze ciało jeszcze śpi, lecz mózg już nie. Oczywiście brzmi to strasznie, lecz czasami jest nawet gorzej.

Halucynacje wywołane paraliżem sennym są zagadką dla naukowców. Mogą być one odpowiedzią na stan hiper-czujności naszego ciała, lub też awaryjną odpowiedzią naszego śródmózgowia, która aktywowana jest, kiedy czujemy się atakowani. Mózg stara się wtedy zwiększyć aktywność nerwów, a więc paraliż – a także uczucie bezsilności – zyskuje na sile.

Paraliż senny nie jest nowym fenomenem. W XIX wieku miało miejsce kilka udokumentowanych przypadków. Wtedy ludzie byli przekonani, że jest to rezultat działania sił nieczystych, demonów, lub też kara za paranie się magią.

Później zaczęto wiązać paraliż senny ze złą dietą – głównie spożywaniem nieświeżego wina lub mięsa.

Wprawdzie dzisiaj wiemy już na ten temat na pewno znacznie więcej – a przynajmniej mamy pewność, że to nie magia, demony, czy zepsute wino – to jednak na niektóre pytania wciąż nie znamy odpowiedzi. Wiemy na pewno, że jest to związane z zakłóceniem naszego regularnego schematu snu. Jest to też kwestia genetyki – badania przeprowadzone w roku 2012 udowodniły, że jeśli jeden z bliźniaków (jednojajowych) doświadczył kiedyś paraliżu, to drugi ma ogromną szansę, że spotka go to samo.

Wprawdzie wiele osób tego doświadcza, a jeszcze więcej pewnie kiedyś spotka, to musimy pamiętać, że jest to stan tymczasowy i nie możemy panikować. Jest to przerażające lecz w końcu minie. Naukowcy niestety nie znają żadnej skutecznej metody, aby pozbyć się paraliżu sennego.

Mieliście kiedyś paraliż senny?

Poniósł on śmierć na miejscu, ale dzięki jego bezwarunkowemu poświęceniu reszta załogi pojazdu ocalała. Za bohaterski czyn, młodego chorążego odznaczono Medalem Honoru; 2 czerwca 2008 roku z rąk prezydenta George'a W. Busha odebrali go jego rodzice. Ross miał zaledwie 19 lat. 

Grupka uczniów postanowiła wybrać się pod okna jej mieszkania zlokalizowanego w kamienicy w centrum Gdańska. Elegancko ubrani uczniowie poprosili ją o pojawienie się w oknie, a następnie jak gdyby nigdy nic zatańczyli specjalnie dla niej poloneza w parach.

Onoda po zakończeniu wojny spędził w dżungli niemal 30 lat. Na początku towarzyszyło mu trzech innych żołnierzy, potem został sam. Mężczyzna uznał, że informacje o zakończeniu II wojny światowej w 1945 roku zostały spreparowane przez zagraniczny wywiad i kontynuował walkę. W sumie przez ten czas udało mu się zabić lub zranić około 30 osób, które uznał za wrogich żołnierzy.
 

Chad Varah stworzył "gorącą linię" po pogrzebie 14-letniej dziewczynki, która odebrała sobie życie,  po tym jak nie miała z kim porozmawiać, gdy nadeszła jej pierwsza miesiączka. Dziewczynka sądziła, że to choroba przenoszona drogą płciową. 

Ksiądz Varah powiedział: "Dziewczynko, nigdy Cię nie znałem, ale obiecuję Ci, że zmieniłaś moje życie". Ksiądz przysiągł zachęcać do edukacji seksualnej i pomagać ludziom rozważającym samobójstwo. 

Hatuey zapytał, czy kolonizujący Hiszpanie idą do nieba, na co ksiądz odpowiedział, że tak. Hatuey swierdził więc, że woli iść do piekła, bo nie spotka tam tylu okrutnych ludzi.

Dr Christy L. Hoffman, profesor z Canisius College w Nowym Jorku przeprowadziła badania i doszła do zaskakującego wniosku. W eksperymencie wzięły udział 962 dorosłe kobiety z USA, które stwierdziły, że przebywanie w nocy z psem jest dużo mniej uciążliwe, niż przebywanie z człowiekiem. Psy zapewniały kobietom również większe poczucie bezpieczeństwa i komfortu.

Dr Hoffman powiedział w magazynie Healthline, że: „W porównaniu do ludzkich partnerów, psy mogą lepiej dopasowywać się do harmonogramu snu swojej pani".

„Nierzadko zdarza się, że partnerzy kładą się spać o różnych porach i budzą się również w różnych godzinach, takie różnice mogą zakłócać sen. Tego problemu nie ma z naszymi czworonożnymi przyjaciółmi. Przeważnie idą spać wtedy kiedy my idziemy i budzą się razem z nami".

W tym samym badaniu przeprowadzono również wpływ kotów na sen. Koty okazały się tak samo uciążliwe jak ludzie i nie zapewniały takiego samego poczucia bezpieczeństwa jak pies.

Robert Lewandowski został najlepszym piłkarzem świata! Polak odebrał drugą w karierze statuetkę podczas gali FIFA Best. Znalazł się również w najlepszej jedenastce.