Najlepsze wpisy

Najbardziej znana "farma trupów" to Anthropological Research Facility Uniwersytetu w Tennessee, na której prowadzone są badania rozkładu zwłok w różnym stopniu zaawansowania.

Na obszarze dwóch hektarów leży 200 ludzkich ciał zakopanych w ziemi, pozostawionych na powierzchni, zanurzonych w wodzie, pozostawionych we wrakach samochodów za szybami, przykrywane papą, deskami, folią itd. To pozwala na zbadanie jak i w jakim czasie rozkłada się ludzkie ciało, biorąc pod uwagę wpływ wywierany na nie przez takie czynniki zewnętrzne jak temperatura, rodzaj gleby, wilgotność powietrza.

Jeśli jesteście zainteresowani tematem, to gorąco zachęcamy was do sięgnięcia po lekturę zatytułowaną: Trupia Farma. Sekrety legendarnego laboratorium sądowego, gdzie zmarli opowiadają swoje historie. Dr W. M. Bassa oraz Jona Jeffersona szczegółowo opisują farmę w Texasie. 

Skąd jednak biorą się te wszystkie trupy? To ochotnicy. Okoliczni mieszkańcy (i nie tylko) sami przeznaczają swoje ciała na potrzeby podobnych badań jeszcze za życia. Kiedy tylko przychodzi ich czas i umierają, ich zwłoki trafiają do badań. Kiedy dany egzemplarz ma już dość i nic więcej nie można z niego wycisnąć, jego szkielet trafia dalej. Często używany jest w trakcie nauki na uniwersytecie. 

To właśnie dzięki tym badaniom eksperci są w stanie precyzyjnie ustalić czas zgonu. Można tego dokonać na przykład na podstawie rozmiaru larw, jakie żerują na zwłokach, wzdęciach czy kolorze skóry. 
 

Pierwszym krajem w historii, który wprowadził podział na czas zimowy i letni było Cesarstwo Austro-Węgierskie w 1916 roku. Kolejnymi krajami, które podchwyciły ten pomysł były Rosja, Wielka Brytania, a w 1918 roku - Stany Zjednoczne.

Katastrofa mała miejsce 26 stycznia 1972 roku. Na pokładzie samolotu lini lotniczych Jat Airways wybuchła bomba podłożona przez chorwackich terrorystów z organizacji ustaszy. Eksplozja rozerwała maszynę na dwie części, które spadły na ziemię z wysokości ponad 10 tysięcy metrów. Vulovic przeżyła upadek, jako jedna z 28 osób znajdujących się na pokładzie. Po katastrofie przez jakiś czas była sparaliżowana od pasa w dół, ale po operacji odzyskała zdolność samodzielnego poruszania się i wróciła do pracy biurowej w liniach lotniczych. Zmarła w 216 roku w Belgradzie.